علی محمد باتوانی - دانش آموخته دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران - ایران

تقریبا از صد و هشتاد و پنج عنوان شعر در کلیات اشعار نیما دو سوم آن­ها مستقیما از طبیعت الهام گرفته است؛ بنابراین طبیعت را باید آیینه تمام نمای روحیات و ذهنیات و تفکرات او دانست. از میان سه نوع طبیعت­گرایی توصیفی، تقلیدی و تالیفی (تاویلی)، رویکرد نیما به طبیعت از نوع تالیفی می­باشد. در این نوع از طبیعت­گرایی، شاعر با طبیعت همراه است؛ خواه به صورت تالیفی یعنی دوست بودن و الفت داشتن با طبیعت و خواه به صورت تاویلی یعنی تاویل و تفسیر کردن آن. از این رو می­توان نیما را شاعری دانست که آن چنان با طبیعت آمیخته است که خود را از آن جدا تصور نمی­کند.

نیما, شعر, طبیعت گرایی, طبیعت گرایی تالیفی (تاویلی)