قیصرامین­پور و بدر شاکرالسیاب به عنوان دو چهره برجسته در ادبیات معاصر ایران و عراق، ضمن بهره­گیری از شاخص­های رمانتیسم و پردازش مولفه­های خاص این مکتب در سروده­های خود، توانسته­اند با الهام از ظرفیت­های موجود، اشعاری زنده، دلنشین و متناسب با زمانه خود برجای گذارند.   خاطرات شیرین کودکی و حسرت تلخ بازگشت به آن دوران، ستایش از طبیعت ساده و بی­آلایش روستا و تنفر از مظاهر ­تمدن جدید، مرگ­اندیشی، نگاه دوگانه به عشق و... از مهم­ترین جلوه­هایی است که هم­زمان، رمانتیسم را با دو سیمای خندان و گریان، در شعر این دو شاعر، به تصویر می­­کشند. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که امین­پور و سیاب به عنوان دو شاعر سرشناس مکتب رمانتیسم در ادبیات معاصر عربی و فارسی در برخی بن­مایه­های نوستالژی، همچون: دوری از روستا، خاطرات کودکی، مرگ اندیشی و... اشتراک فکری و مضمونی دارند.

واژگان کلیدی: رمانتیسم, شعر معاصر ایران, شعر معاصر عراق, قیصرامین­پور, بدر شاکرالسیاب, جریان ادبی, ادبیات تطبیقی