مرتضی پیری - نویسنده دوم
فردین ابصاری - نویسنده مسئول

مدیریت جریان دانش عنصر اصلی و مرکزی در فرآیند مدیریت است، سازمانها را قادر میسازد تا به طور مداوم تخصصسازمانی خود را به محصولات یا خدمات تبدیل کنند. با کاربرد موثر دانش، افراد ممکن است اشتباهات کمتری کنند یا کاراییخود را بهبود دهند و دوباره کاری یا کاراضافی را کاهش دهند و در نهایت قادر به ایجاد فرآیندها یا سیستمهای مدیریتینوآورانهتر شوند. سازمانها نمیتوانند بدون دانش نوآوری کنند، اما رابطه بین اشکال مختلف دانش و عملکرد نوآوریسازمانی نامشخص است. نوآوری به عنوان عامل مهم و حیاتی برای سازمانها به منظور ایجاد ارزش و مزیت رقابتی پایداراست. سازمانها با نوآوری بیشتر، در پاسخ به محیطهای متغیر، ایجاد و توسعه قابلیتهای جدیدی که به آنها اجازه دهد بهعملکرد بهتری برسند، موفقتر خواهند بود. این مقاله با هدف مرور دقیق بر مبانی نظری و پیشینه پژوهشهای صورت گرفته درحوزه جریان دانش در سازمانهای نوآور طراحی شده است. بدین منظور پس از مرور ادبیات موضوع و مفاهیم مرتبط باموضوع پژوهش به بیان مدلهای نوآوری و موانع جریان دانش پرداخته شده است.

جریان دانش، مدیریت دانش، سازمانها نوآور، مدل.