اسماعیل شرافت - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید رجایی ارومیه
حامد حیدرپور زرگ آباد - لیسانس آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد واحد سلماس
مجتبی حاجی زاده - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد تبریز
حسین مهدی قلی زاده - لیسانس آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد واحد سلماس

پژوهش حاضر با هدف بررسی مفهوم تربیت از منظر روانشناسی تربیتی در آموزش کودکان دوره ابتدایی انجام شد. عده ای روانشناسی تربیتی را شاخه ای از روانشناسی می دانند که چگونگی کاربرد اصول و یافته های روانشناسی را در موقعیت های آموزش وپرورشی بررسی می کند. تربیت کودکان در دوره ابتدایی از اهمیت بسیاری برخوردار است و به عنوان یکی از مسئولیت های اصلی معلمان در این مرحله تحصیلی محسوب می شود. در این مقاله، مفهوم تربیت از منظر روانشناسی بررسی شده است. بر اساس نظریات روانشناسان، تربیت به مجموعه فعالیت هایی گفته می شود که به منظور رشد و توسعه فرد انجام می گیرد. تربیت شامل آموزش، پرورش و ترغیب به رفتارهای صحیح و مناسب می شود. در این راستا، معلمان باید با استفاده از روش های مناسب و با توجه به وضعیت هر دانش آموز، فعالیت های تربیتی را انجام دهند. همچنین، باید به دقت به نیازها و مشکلات دانش آموزان توجه کنند و راهکارهای مناسبی برای حل آن ها ارائه دهند. در نتیجه، بررسی مفهوم تربیت از منظر روانشناسی می تواند به معلمان کمک کند تا بهترین روش های آموزش و پرورش را برای دانش آموزان خود انتخاب کنند. در نتیجه، تربیت کودکان در دوره ابتدایی از اهمیت بسیاری برخوردار است و معلمان باید با استفاده از روش های مناسب و با توجه به وضعیت هر دانش آموز، فعالیت های تربیتی را انجام دهند. همچنین، باید به دقت به نیازها و مشکلات دانش آموزان توجه کنند و راهکارهای مناسبی برای حل آن ها ارائه دهند. بررسی مفهوم تربیت از منظر روانشناسی می تواند به معلمان کمک کند تا بهترین روش های آموزش و پرورش را برای دانش آموزان خود انتخاب کنند و در نهایت به رشد و توسعه فرد کودکان خود کمک کنند.

تربیت، کودکان، روانشناسی، آموزش ابتدایی