mona asbaghi - کارشناس ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشگاه تهران، ایران.
. . - دانشیار گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنائی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تهران، ایران.
. . - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ایران.
. . - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه سمنان، ایران.

مقدمه: هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی نوروفیدبک و نوروفیدبک به همراه بازتوانی شناختی در دانش­آموزان دارای اختلال کمبود ­توجه بیش­فعالی است. روش: بدین منظور ۲۰ نفر از دانش­آموزان دارای اختلال کمبود ­توجه بیش­فعالی دوره­ ابتدایی با روش نمونه­گیری هدفمند از مراجعه کنندگان به کلینیک شهر تهران انتخاب شدند. همه آزمودنی­ها قبل و بعد از مداخله­ی درمانی با آزمون کامپیوتری TOVA (به عنوان یک آزمون ارزیابی عملکرد مستمر) با هدف ارزیابی متغیرهای توجه مورد ارزیابی قرار گرفتند. دانش­آموزان به دو گروه تقسیم شده و یک گروه ۱۰ نفر در معرض درمان نوروفیدبک قرار گرفتند و گروه دیگر آموزش نوروفیدبک را به همراه بازتوانی شناختی دریافت کردند. جلسات برای هر دو گروه به مدت ۱۰ هفته و هر هفته سه جلسه برگزار شد. داده­ها با استفاده از آزمون کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند. یافته­ها: نتایج نشان داد گروه نوروفیدبک همراه با بازتوانی شناختی، نسبت به آموزش نوروفیدبک به تنهایی، تاثیر معنادارتری بر کاهش مشکلات تکانشگری و افزایش توجه دارد. نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نوروفیدبک باعث کاهش علائم بیش فعالی می­شود و اگر بازتوانی شناختی به آن اضافه گردد، اثر بیشتری خواهد داشت.

نوروفیدبک, بازتوانی شناختی, اختلال کمبود توجه بیش فعالی, تکانشگری