حسین دری نوگورانی

در یک تقسیم بندی بسیار کلی می توان، نتایج به دست آمده از مطالعات درباره اثرات هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی را به صورت ذیل دسته بندی نمود: الف) مطالعاتی که منافعی مثبت، یافته اند و دیدگاه به اصطلاح کینزین نظامی را تایید کرده اند. ب) مطالعاتی که به تاثیری منفی دست یافته اند. ج) مطالعاتی که به هر دو تاثیر مثبت و منفی دست یافته اند. در این مقاله که برگرفته از پژوهشی در این باره می‎باشد، درصدد بوده‎ایم که به آزمون این فرضیه ادعا شده بپردازیم که «هزینه‎های دفاعی، تاثیری منفی بر رشد اقتصادی ایران بر جای می‎گذارد». الگوی مورد استفاده پژوهش حاضر مبتنی بر الگوی رشد نئوکلاسیکی و حاصل تغییر در تابع تولید ملی بوده است. ضرایب برآورد شده با استفاده از سری زمانی ۸۴-۱۳۳۸ به قیمت های ثابت ۱۳۷۶ با روش حداقل مربعات معمولی نشان می‎دهند، افزایش هزینه‎های دفاعی تاثیری منفی بر رشد اقتصادی کشور برجای نمی‎گذارد، بلکه یک درصد افزایش این هزینه‎ها، ۰۵/۰ درصد به تولید ناخالص داخلی واقعی میافزاید.

هزینه‎های نظامی/ دفاعی, رشد اقتصادی, الگوی اقتصادسنجی