معبود منشی رودسری - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه تهران.
حمیدرضا قاسمی منفردراد - استاد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه تهران.
نسرین سادات آذریان - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه تهران

در این تحقیق اثر غلظت ذرات ساینده بر رفتار رفتگی-خوردگی آلیاژ آلومینیم 5052 در محلول3/5درصد وزنیNaCl حاوی ذرات ساینده سیلیس با اندازه ذره در محدودهیμm500-250مورد بررسی قرار گرفت. آزمونها توسط دستگاهجت برخوردی و در سرعت6/5m/s زاویه برخورد 30 درجه و در غلظتهای 30 60 و 90 گرم بر لیتر انجام شد و اثر همافزایی بین رفتگی و خوردگی طبق استاندارد 09-ASTM G119محاسبه شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت ذرات ساینده نرخ رفتگی خالص و رفتگی-خوردگی افزایش مییابد، اما در غلظتهای بالا شیب افزایش نرخ رفتگی ورفتگی-خوردگی کاهش مییابد. این موضوع را میتوان به افزایش کارسختی سطح در اثر افزایش تعداد ذرات برخوردی و در نتیجه مقاومت بیشتر سطح در برابر برخورد ذرات نسبت داد. نتایج همچنین نشان دهندهی همافزایی منفی در تمامی غلظتها است. دلیل این موضوع میتواند تشکیل لایه محافظ در نمونههای رفتگی-خوردگی باشد که میتواند عاملی برای کمتر بودن میزان کاهش جرم در نمونههای رفتگی-خوردگی نسبت به نمونههای رفتگی باشد

رفتگی–خوردگی، آلیاژ آلومینیم 5052 ، غلظت ذرات ساینده، کارسختی سطح، همافزایی منفی