محمدجواد کاظمی اشکذری

یکی از مشکلات اساسی شهرهای امروزی جهان معضلات زیست محیطی و می باشد. اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تابه امروز را می توان آغازگر موج جدیدی در طراحی معماری و شهری؛ استفاده کاربردی از بام یا بالکن به عنوان فضای قابل استفادهو کاربردی دانست. آغاز این موج ریشه در تغییرات کیفی داشت که شهر های بزرگ به دلیل ازدیاد جمعیت، بالا رفتن نرخ زمین هایشهری و کمبود فضای باز شهری خصوصا در مراکز شهر های بزرگ درگیر آن بودند. از دهه شصت میلادی، با مورد توجه قرارگرفتن کیفیت محیط زیست در بافت شهری و تهدید های زیست محیطی در شهرهای بزرگ از قبیل آلودگی هوا، ظهور پدیده جزیرهگرمایی شهری، بحران انرژی و غیره، سبز کردن بام ها، این بار به دلیل مزایای زیست محیطی شان و به عنوان راه حل اکولوژیکمورد توجه قرار گرفت. با تمام مزایای گسترده زیست محیطی بام های سبز، بالا بودن هزینه های اجرایی نصب و راه اندازی، آبیاریو حفظ و نگه داری از فضای سبز این گونه بام ها، و در یک کلام مسائل اقتصادی مانع از آن است که این فناوری نوین جایگاهشایسته خود را در شهرهای پایدار معاصر پیدا کند. قرن گذشته بام ها به دلیل منافع کاربردی شان و این روز ها به دلیل منافع زیستمحیطی شان سبز می شوند. با ادغام این دو ایده و اضافه کردن منافع بی شمار اجتماعی ناشی از کاربردی کردن این فضاها، حکومتهای محلی می توانند در راستای توسعهی پایدار بامهای سبز و مدیریت پایدار شهری گام های مهمی بردارند. این کاربرد می تواندبا کاربرد ساختمان هماهنگ گردد. اگر ساختمان دولتی است، از فضای بام آن می توان در راستای نیاز های محله و یا در مقیاسیبزرگ تر نیاز شهر استفاده کرد. با توجه به مشکل اساسی اغلب کلان شهرها در رابطه با توسعه ی فضای سبز شهری و تقسیمبندی و توزیع عادلانه ی فضای سبز محلهای در تناسب با ساخت و ساز شهری، استفاده ی کاربردی از بام ها به عنوان فضای سبزعمومی یا خصوصی گامی موثر به سوی توسعه و افزایش سرانه فضای سبز در کنار محل کار یا زندگی شهروندان می تواند محسوبشده و برای افراد جامعه به خصوص سالخوردگان و کودکان، فضای سبز امنی در کنار محل زندگی شان به وجود آورد.

برنامه ریزی شهری، خدمات شهری، رویکردی نوین