محمد مختاری - گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، زاهدان، ایران

در دو دهه اخیر، سازمان ها به طور معناداری تغییر کرده اند و برای بقاء در بازارهای جهانی رقابت می کنند. سازمان هایی که دارای ویژگی های عدم تمرکز و جهانی شدن هستند و توسط تکنولوژی اطلاعاتی و رهبری مبتنی بر تیم کارشان را تسهیل می کنند. یکی از قابل توجه ترین این تغییرات، تغییر از سمت کار به صورت انفرادی به کارهای با مبنای ارتباطات سازمانی می باشد .از آنجایی که این سازمان ها با فشارهای ثابتی جهت تطبیق مستمر با محیط های تجاری مواجهند، جهت پاسخگویی به این فشارها تیم های کاری می توانند موثر واقع شوند. از اینرو، چگونگی انتخاب اعضایی که باید به خوبی با سازمان و افراد آن ارتباط برقرار کنند امری درخور توجه است. ارتباطات سازمانی را می توان از جوانب گوناگون مورد بررسی قرار داد؛ زیرا انجام برخی کارها به صورت فردی امکان پذیر نیست و لازم است تا به صورت گروهی صورت بگیرد. گاهی نیز هر چند امکان انجام کار به صورت فردی وجود دارد، اما مستلزم تحمل هزینه فراوان و فشار زیاد است که از لحاظ کیفیت اجرا نیز قابل مقایسه با صورت جمعی آن نیست. گروهی انجام ندادن کار، به معنی عدم استفاده از امکاناتی است که در اختیار دارند، کسانی که قابلیت قرار گرفتن در کنار ما و در یک گروه را دارند، با توانایی های مختلف خود، هر یک سرمایه بالقوهای هستند که بی توجهی به آنها عقلایی نیست.

ارتباطات سازمانی، سازمان، پروژه، اعضای تیم، کیفیت اجرا