اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر خوشبینی تحصیلی و دلبستگی به مدرسه در دانشآموزان پایه اول دبستان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر خوشبینی تحصیلی و دلبستگی به مدرسه در دانشآموزان پایه اول دبستان انجام شد. پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پایه اول ابتدایی مدرسه پسرانه شهید داورزنی شهرستان قرچک در سال ۱۴۰۲ بود، که از بین آنها با روش نمونهگیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و در دو گروه مساوی ۱۵ نفری گمارش شدند. گردآوری اطلاعات با پرسشنامه‎های خوشبینی تحصیلی (اسچنن-موران و همکاران، ۲۰۱۳) و دلبستگی به مدرسه (موتون و همکاران، ۱۹۹۳) انجام شد. برای افراد گروه آزمایش ۸ جلسه برنامه آموزش تنظیم هیجان اعمال شد اما این مداخله برای افراد گروه کنترل انجام نشد. به منظور تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی، آزمون پیش فرضهای آمار پارامتریک و تحلیل کوواریانس با نرمافزار آماری spss نسخه ۲۶ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در نمره هر یک از مولفههای خوشبینی تحصیلی از پیشآزمون به پسآزمون وجود دارد و خوشبینی تحصیلی در افراد گروه آزمایش بهبود یافته است. همچنین این شیوه آموزشی توانست دلبستگی به مدرسه در آزمودنیهای گروه آزمایش را ارتقاء دهد. با توجه به نتایج پژوهش میتوان از برنامه آموزش تنظیم هیجان به عنوان یک مداخله کلیدی در حوزه ارتقاء عملکردهای تحصیلی دانشآموزان استفاده کرد.

Keywords:

آموزش تنظیم هیجان , خوشبینی تحصیلی , دلبستگی به مدرسه , دانشآموز , مقطع ابتدایی