سکینه دلبری - کارشناسی مدیریت بازرگانی ، دانشگاه پیام نور کاشمر
اعظم کسکنی - لیسانس الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار
نرگس جعفری نسب - کارشناسی آموزش ابتدایی ، دانشگاه فرهنگیان سبزوار
عفت شورابی - کارشناسی ارشد جغرافیا ، دانشگاه پیام نور نیشابور

این مطالعه از یک نمونه طولی آینده نگر از کودکان ایرانی از موسسه ملی سلامت کودک و مطالعه توسعه انسانی مراقبت های اولیه از کودک و رشد جوانان (۱۳۲۶=n) برای در نظر گرفتن همبستگی های آموزشی، اجتماعی و رفتاری غیبت استفاده کرد. به طور خاص، این مطالعه به بررسی موارد زیر پرداخته است: الف) میزانی که غیبت در سال های ابتدایی دبستان با غیبت در سال های بعد مدرسه مرتبط است. ب) میزانی که غیبت در دهه اول تحصیلی کودکان با پیشرفت تحصیلی و پیامدهای رفتاری اجتماعی آنها در سن ۱۵ سالگی مرتبط است. ج) آیا زمان غیبت برای نتایج در سن ۱۵ سالگی اهمیت دارد یا خیر. د) اینکه آیا غیبت زودهنگام از طریق غیبت بعدی اثرات غیرمستقیم بر پیامدهای ۱۵ سالگی دارد یا خیر. نتایج نشان داد که غیبت از مدرسه در طول دوران تحصیلی کودکان نسبتا پایدار بود و اگرچه تعداد کمی از کودکان به طور مزمن غیبت می کردند، کودکانی که سابقه حضور ضعیف تری در سال های اولیه داشتند، به نوبه خود، بعدا حضور ضعیف تری داشتند. در نهایت، غیبت در اولین سال های مدرسه با نتایج کمتر بهینه تحصیلی و رفتاری اجتماعی در سن ۱۵ سالگی مرتبط بود، زیرا احتمال غیبت کودکان در مراحل بعدی شغلی آموزشی بیشتر بود.

غیبت از مدرسه، پیشرفت، رفتار اجتماعی