محمد رنجبر - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارسنجان، ایران

انتقال سریع بیماری کووید- ۱۹ و افزایش مرگ و میر ناشی از آن باعث افزایش اضطراب و بیش فعالی افراد شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی تمرینات هوازی، بی هوازی و یوگا بر میزان اضطراب و اختلال بیش فعالی/نقص توجه در دوران پیک کرونا ویروس انجام شد. پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه ها از طریق شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایش تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اضطراب کرونا علی پور و همکاران(۱۳۹۸)، پروتکل تمرینات هوازی، پروتکل تمرینات بی هوازی و پروتکل تمرینات یوگا و مقیاس درجه بندی کانرز ویژه والدین بود. که جهت سنجش پایایی ابزارها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که در سطح(۷۹/۰) مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش توصیفی و تحلیل کوواریانس به وسیله نرم افزار آماری spss-۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در گروه های داوطلبانه ورزش ها تفاوت معناداری وجود دارد که نشان دهنده تاثیر آن ها بر کاهش اضطراب است. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که انجام تمرینات هوازی و بی هوازی باعث کاهش معنادار میزان اضطراب و اثرگذار بر بی توجهی شده است(۰۵/۰p≤) ولی انجام تمرینات یوگا مورد تایید قرار نگرفت.

اضطراب، تمرینات هوازی، تمرینات بی هوازی، یوگا، بیماری کرونا، بیش فعالی/نقص توجه