نکیسا لطفی مهر - دانشجوی دکتری ،دانشکده معماری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین
کمال رهبری منش - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی ،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، قزوین، ایران
حسین ذبیحی - دانشیار تخصصی شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
جمالدین سهیلی - دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

ترجیح نوع معماری از مهمترین سلیقهها برای انتخاب سبک زندگی است. سلیقه بخش مهمی از سرمایه فرهنگی ، ترجیحات وارزش های زیباشناسانه افراد است که تحت تاثیر عوامل مختلفی چون پایگاههای اجتماعی ،طبقاتی، ضرورت ها شکل میگیرد که تاثیری آشکار بر شکل گفتمان های معماری دارد. بنظر می رسد اخیرا ترجیح و انتخاب معماری نقطه اتکای ایدئولوژیکی یا فرهنگی ندارد و عمدتا به تقلید از سلایق قشری ازمصرف کنندگان می پردازد. هدف ما در این پژوهش بررسی علل تغییر ذائقه و به تبع بازتاب ترجیح زیباشناختی است. نوع پژوهش کیفی، متکی برروش تحلیلی به کمک متن کاوی و تحلیل اطلاعات کتابخانه ای است. نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که تعامل بین محرک های اجتماعی و سلیقه به مثابه ی قوه ی قضاوت معماری به تعبیری زیبایی در سال های اخیر ایران ریشه درتغییر و تحولات ارزشی در حوزه برخی پارادایم های فرهنگی دارد.

ارزش، پارادایم فرهنگی، مبادی ذائقه، قضاوت زیباشناسانه، جامعه شناسی معماری