محمدعلی علیمردانی - دانشجوی دکترای تخصصی عمران سازه، گروه عمران، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
عبدالمجید اسدی - استادیار گروه زمین شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
لیلا شهریاری - استادیار گروه عمران، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ابران

شهر شیراز از بزرگ ترین و قدیمی ترین شهرهای ایران است، به طورمعمول سالانه زلزله های متعددی در حوالی این شهر روی می دهد و این شهر روی گسل های فعال زیادی می باشد، لذا هر آن احتمال وقوع زلزله های قوی است. به صورت تقریبی هر ده سال یک زلزله بزرگ در کشور رخ می دهد. زلزله ها عملا آزمایشگاه بزرگی برای شناسایی نقاط ضعف و قوت بشر در رویارویی با این پدیده طبیعی بوده و درس گرفتن از هر زلزله می تواند، مطمئن ترین و بهینه ترین روش پیشرفت در همزیستی با این رخداد طبیعی محسوب شود. با توجه به انواع ساختمان های متداول در ایران و روش های ساخت وساز کمتر شاهد عملکرد ساختمان های مهندسی و ساختارهای اجرایی در حوزه عمرانی کشور بوده ایم.با بررسی زلزله های گذشته تا زلزله اخیر درمی یابیم که روند اصلاح و بهبود ساخت وساز کشور به کندی و البته رو به رشد بوده، لیکن با توجه به خطر آنی این پدیده و آسیب پذیری بالای مراکز جمعیتی در کشور نیازمند عزم جدی برای اصلاح در تمام زوایای موثر در امر ساخت وساز می باشیم. در این تحقیق و مقاله ساختمان های شیراز با ساختمان های شهرهای که ازنظر ساخت وساز قدمت، ساختار و مشابهت زیادی دارند مقایسه و بادیدگاه علمی و مهندسی عینا اتفاقات رویداده در ساختمان های مشابه بررسی و رویدادها ثبت و پیشنهاد بهسازی و مقاوم سازی ارائه گردیده است.

زلزله، شیراز، مقاوم سازی، ساختمان، مهندسی، گسل