محمد عابدینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
محمدعلی گلعذار - استاد دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی مواد
روح الله باقری - استاد دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی شیمی
کیوان رئیسی - دانشیار دانشگاه صنعتی اصفهان، دانشکده مهندسی مواد

نانوسوزن های استئارات کلسیم مانند عوامل سیلیکایی به عنوان یک عامل آبگریز شناخته می شود که برخلاف س یلیکا مشکلات زیستی در پی ندارد و از واکنش مستقیم هیدروکسید کلسیم و استئارات پتاسیم به وجود میآید. مهمترین پارامتربرای ایجاد آبگریزی، زبریهای با مورفولوژی خاص در ابعاد میکرو و نانو است، لذا برا ی بهبود پا ی داری آبگری زی بایست نانوزبریهای مستحکم و مقاومی در برابر عوامل مخرب محیطی و تنشهای مکانیکی ایجاد نمود و یا ترتیب ی اتخاذکرد که پوشش بتواند پس از تخریب نانوساختارش، خود به طور کاملا مستقل آن را بازساز ی نمای د. در ای ن مقاله برا ی تشکیل نانوزبریهای استئارات کلسیم، هیدروکسید کلسیم در پوسته متخلخل پلیمتیلمتاکریلات- اتی ل سلولز و استئارات پتاسیم در پوسته اوره-فرمالدئیدی میکروکپسوله شدند؛ به نحوی که عامل کلسیمی از طریق تخلخل ها ی پوسته به ب ی روننشت میکند و عامل استئاراتی در اثر تخریب میکروکپسولها آزاد میشود. پس از ایجاد خراش و تخر ی ب نانوزبر یها ی سطحی، میکروکپسولهای اوره-فرمالدئیدی در معرض ترک میشکنند و دراثر در واکنش هیدروکسید کلسیم با استئارات پتاسیم آزاد شده از میکروکپسول، نانوسوزنهای استئارات کلسیم مجددا تشک یل م یشو د و باعث می شود آبگری زی پوشش احیا شود. اندازهگیری زاویه لغزش و زاویه تماس پوشش قبل و پس از ایجاد خراش، موید فوقآبگری زی اولی ه و احیای نسبی آبگریزی پس از تخریب سطحی است. رفتار خودترمیمشوندگی پوشش نیز با آزمون مهنمکی بررسی شد

فوقآبگریزی، خودترمیمشوندگی، نانوساختار، میکروکپسول، نانوسوزنهای استئارات کلسیم