محمد کیانی ده کیانی - دانشجوی دکتری گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
صادق خلیلیان - دانشیار گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
حامد نجفی علمدارلو - دانشیار گروه اقتصاد کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس
محمدحسن وکیل پور

کاهش منابع آب در چند سال اخیر، استفاده ی بی رویه از منابع موجود، قرار گرفتن ایران در منطقه ی خشک و نیمه خشک و عدممدیریت صحیح منابع موجود، بحران آب را به صورت همه جانبه برای ایران به وجود آورده است. در این میان تخصیص صحیح منابع آببین بخش های اقتصادی به گونه ای که ضمن در نظر گرفتن همه ی ضوابط مربوط به بخش های اقتصادی و ارتباطات مستقیم وغیرمستقیم آنها با یکدیگر، بتوان بیشترین بازدهای ممکن را بدست آورد، مسئله ی مهمی است که لزوم توجه در سطح کلان را مورد تاکیدقرار میدهد. از این رو هدف تحقیق حاضر بررسی بازتوزیع آب توسط بخش کشاورزی در سال های ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰ با تاکید بر میزانآب بری غیرمستقیم است. بدین ترتیب در این تحقیق با استفاده از جداول داده- ستانده و آمار مربوط به مصرف آب، به واکاوی مصرف آب به صورت های مستقیم و غیرمستقیم پرداخته شدهاست. نتایج این تحقیق نشان میدهد که بخش کشاورزی علیرغم اینکه بزرگترینآب بری مستقیم و غیرمستقیم را در کشور دارد اما با تفکیک آببری مستقیم و آب بری غیرمستقیم از یکدیگر، رتبه های متفاوتی را بدستمیدهد. همچنین فارغ از هدر رفت آب در این بخش، تامین نهاده های مورد نیاز بخش هایی مثل صنایع کشاورزی تا حد زیادی مسیرمصرف آب را شفاف و توجیهات لازم مصرف بالای آب در این بخش را فراهم می آورد. به عبارت دیگر علیرغم اینکه بخش کشاورزی بهعنوان بزرگترین مصرف کننده ی آب شناخته میشود اما این بخش در قالب محصولات تولیدی میزان آب دریافتی را در میان سایر بخش هااز جمله صنایع غذایی باز توزیع می نماید. بنابراین پیشنها می گردد، هرگونه سیاستگذاری در این خصوص با ملاحظات نقش بازتوزیعیبخش کشاورزی صورت پذیرد.

آب بری مستقیم و غیرمستقیم،، آببری غیرمستقیم، جدول داده- ستانده