ملیحه سرابندی - مربی،گروه تربیت بدنی، دانشکده ی علوم انسانی، دانشگاه زابل، زابل، ایران

مقدمه: اکتساب توالی اطلاعات بدون توجه به امر یادگیری، بیانگر یادگیری ضمنی است. مطالعات تجربی بسیاری یادگیری حرکتی ضمنی را در بیماران دارای بیماری آلزایمر نشان داده­اند، اما نتایج به دست آمده در زمینه بیماران پارکینسون، کامل و جامع نیست.روش­کار: در این مطالعه توصیفی مقایسه­ای، با نمونه­گیری در دسترس، از میان سالمندان مراجعه­کننده به مطب­های متخصصین مغز و اعصاب شهر زابل در سال ۱۳۹۵، ۱۱ نفر بیمار پارکینسون، ۱۰ بیمار آلزایمر که با تشخیص پزشکان و بر اساس معیار NINCDS_ADRDA انتخاب می شدند و۱۰ نفر نیز (۴ مرد و ۶ زن) به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. سپس آزمون مختصر وضعیت روانی-شناختی (MMSE) و آزمون هوشی بزرگسالان وکسلر برای سنجش میزان هوش و حافظه به کار برده شد. برای بیماران پارکینسون  مقیاس یکپارچه مرحله بندی بیماری پارکینسون و مقیاس Hoehn  و  Yahr استفاده گردید.یافته­ها: نتایج درصد خطا در بیماران پارکینسون با تغییر از بلوک های ثابت به بلوک تصادفی افزایش یافت که نشان دهنده­ی یادگیری ضمنی است، ولی این گروه از بیماران یادگیری حرکتی ضمنی کمتری را در مقایسه با سایر گروه ها در زمان واکنش نشان دادند.نتیجه­گیری: زمان واکنش و درصد خطاهای ثبت شده می تواند نشان دهنده­ی وجود فرایندهای جداگانه مانند اجزای فضایی و حرکتی در زمینه یادگیری توالی حرکتی باشد که در بیماران مبتلا به آلزایمر و پارکینسون می تواند به طور متفاوتی تحت تاثیر قرار گیرد.

آلزایمر, پارکینسون, یادگیری ضمنی