مهرآسا افرادی - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ایران

مقدمه: شیوع بالای اضطراب وافسردگی در دوره سالمندی و کاهش بهزیستی روان­شناختی در این دوره از زندگی بسیار چشمگیر است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر بهزیستی روان­شناختی و سلامت روانی سالمندان بود.روش­کار: جامعه آماری این پژوهش بالینی با طرح پیش­آزمون و پس آزمون با گروه شاهد را کلیه سالمندان شهرستان بابل تشکیل دادند. نمونه به تعداد ۱۰ نفر به عنوان گروه آزمون و ۱۰ نفر به عنوان گروه شاهد به شیوه تصادفی ساده انتخاب گردید. برای جمع­آوری اطلاعات از دو پرسش­نامه بهزیستی روان­شناختی ریف و سلامت روان گلدبرگ  استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (کوواریانس) استفاده گردید.یافته­ها: پس از انجام درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن، بهزیستی روان­شناختی سالمندان به شکل معنی­داری افزایش یافت. هم­چنین در تمامی مولفه­های این متغیر شامل عواطف مثبت، عواطف منفی، استرس-افسردگی، نوروز، اراده و سرزندگی نیز تفاوت­های پیش­آزمون و پس­آزمون معنی­دار بوده و سلامت روان سالمندان در گروه آزمون نیز به شکل معنی­داری افزایش داشته است (۰۵/۰P<).  نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر بهزیستی روان­شناختی، سلامت روان و مولفه­های سلامت روانی سالمندان موثر است.

بهزیستی روان شناختی, درمان شناختی, ذهن, سلامت روان