مهسا احمری - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه فردوسی مشهد
جواد صالحی فدردی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
سید امیر امین یزدی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
علی غنائی - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

مقدمه: افراد از طریق پردازش اطلاعات اجتماعی، درباره ی دنیای اجتماعی اطلاعات کسب می کنند. شیوه ی توجه و تفسیر افراد درباره ی اطلاعات، اثری واضح بر نتیجه گیری آن ها از تعاملات اجتماعی شان دارد. این اطلاعات به شکل های متنوعی شامل رفتارهای غیرکلامی، نشانه های عروضی در کلام و جلوه های هیجانی چهره ای حاصل می شود. این مطالعه به منظور بررسی و مقایسه ی سوگیری توجه به جلوه های هیجانی  در مبتلایان به اختلال اضطراب اجتماعی و افراد غیرمضطرب، از دستگاه ردیاب چشمی استفاده کرده است.  روش کار: جامعه ی آماری  این پژوهش، تمام دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در دامنه ی سنی ۳۰-۱۸ سال مراجعه کننده در نیمه ی دوم ۱۳۹۰ و نیمه ی اول ۱۳۹۱ به کلینیک دانشکده ی روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد و جامعه ی بهنجار، دانشجویان غیرمضطرب ۳۰-۱۸ ساله ی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. آزمودنی ها ۳۰ فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی و ۳۰ فرد غیرمضطرب بودند. آزمودنی ها پرسش نامه های جمعیت شناختی، هراس اجتماعی و افسردگی بک را تکمیل کردند و توسط تکلیف دات پروب برای اندازه گیری توجه دیداری به جلوه های هیجانی چهره ای پویا با استفاده از دستگاه ردیاب چشمی مدل SMI RED۲۵۰ آزمون شدند. اطلاعات با آزمون های تحلیل واریانس و تحلیل تی با استفاده از نرم افزارSPSS  نسخه ی ۱۶ تحلیل گردید. یافته ها: افراد مضطرب اجتماعی نسبت به گروه غیرمضطرب، به طور معنی داری گوش به زنگی سریع تری به جلوه های چهره ای تهدیدکننده دارند (۰۵/۰P<). آزمودنی های مضطرب اجتماعی نسبت به گروه غیرمضطرب در ۵۰۰ میلی ثانیه ی اول ارایه ی محرک ها، اجتناب بیشتری از جلوه های تهدیدکننده نشان دادند و در سرتاسر دوره ی ارایه ی محرک ها (۳۰۰۰ میلی ثانیه) به نشانه های تهدید اجتماعی، مدت زمان بیشتری توجه می کنند. نتیجه گیری: افراد با اختلال اضطراب اجتماعی مفروضه های منفی درباره ی این که چگونه افراد، آن ها را می بینند شکل می دهند که باعث توجه خاصی به نشانه های محیطی تهدیدآمیز می شود.

اختلال اضطراب اجتماعی, جلوه های چهره ای پویا, ردیابی چشم, سوگیری توجه