فاطمه محرری - استادیار روانپزشکی کودکان و نوجوانان، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فریبا رضایی طلب - دانشیار بیماری های ریه، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سید علی رضا سجادی - استادیار روانپزشکی، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سهیل سرجمعی - دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: بیماری های مزمن جسمی، همراهی بالایی با اختلالات خلقی یا اضطرابی دارند. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه ی سطح اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سل ریوی، آسم و اختلال انسدادی مزمن ریوی می باشد.  روش کار: در مطالعه ی مقطعی حاضر ۱۳۵ بیمار مبتلا به سل ریوی، آسم برونشیال و انسدادی مزمن ریوی مراجعه کننده به اورژانس داخلی، درمانگاه و بخشبیماری های ریه ی بیمارستان های امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد در سال ۱۳۹۰ بررسی شدند. بیماران هر سه گروه از نظر سن، جنس و شدت بیماری، همسان سازی و با آزمون های اشپیل برگر و مقیاس بک از نظر اضطراب آشکار و پنهان و افسردگی ارزیابی گردیدند. بعد از تکمیل ۱۳۵ پرسش نامه، اطلاعات جمع آوری شده توسط نسخه ی ۱۶ نرم افزار SPSS با آزمون های آماری مجذور خی، آنووا یا معادل غیر پارامتری آن ها تحلیل گردیدند. یافته ها: تعداد ۵۲ نفر، دچار افسردگی خفیف و ۶ درصد نمونه ها دچار افسردگی شدید بودند. ۹/۵۱ درصد نمونه ها دارای اضطراب متوسط به بالا و ۱/۲۸ درصد از نمونه ها مبتلا به اضطراب نسبتا شدید بودند. طبق نتایج آزمون مجذور خی، بین نوع بیماری و میزان افسردگی (۰۰۰/۰=P)، اضطراب آشکار (۰۰۱/۰=P) و اضطراب پنهان (۰۲۶/۰=P) رابطه ی معنی دار آماری وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، اغلب بیماران مبتلا به سل ریوی، آسم و اختلال انسدادی مزمن ریوی از افسردگی خفیف و اضطراب متوسط رنج می بردند و بین نوع بیماری با میزان افسردگی و اضطراب آشکار و پنهان، رابطه ی معنی دار وجود داشت. بنا بر این می توان با شناخت آسیب پذیری بیماران مبتلا به اختلالات تنفسی نسبت به نشانه های روان پزشکی، جهت پیشگیری و درمان اقدام نمود.

آسم برونشیال, اضطراب, افسردگی, بیماری انسدادی مزمن ریوی, سل ریوی