مقدمه: مطالعات درمان تک دارویی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی با شروع زودرس، رضایت بخش نبوده و مطالعات درمان ترکیبی، اندک است. گزارشاتی در مورد نقش گاباپنتین در درمان اختلال دوقطبی بزرگسالان وجود دارد. مطالعه ی حاضر اثربخشی درمان ترکیبی گاباپانتین و لیتیوم را در نوجوانان مبتلا در مقایسه با دارونما بررسی کرده است. روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده با دارونما در سال ۱۳۸۷-۱۳۸۸ تعداد ۳۱ بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی ۱۷-۱۰ ساله به صورت متوالی و تصادفی در دو گروه مداخله ی درمانی لیتیوم و گاباپانتین (۱۶ نفر) و لیتیوم و دارونما (۱۵ نفر) قرارگرفتند. مطالعه در طول ۸ هفته انجام گرفت. دوز لیتیوم به تدریج تا سطح درمانی سرمی ۱/۱-۸/۰میلی اکی والان بر لیتر وگاباپانتین تا ۴۰۰ میلی گرم افزایش یافت. پرسش نامه های مقیاس درجه بندی مانیای یانگ (YMRS)، افسردگی بک (BDI) واضطراب هامیلتون (HARS) هر ۲ هفته یک بار تکمیل شده است. عوارض دارویی هر ۲ هفته یک بار، سطح سرمی لیتیوم هفتگی و وزن بیماران در ابتدا وانتهای پژوهش بررسی گردید. در تحلیل آماری از آزمون های تی و ANOVA استفاده شد. یافته ها: دو گروه از نظر نمره ی YMRS، BDI و HARS، در سطح پایه تفاوتی نداشتند. تفاوت نمره تا هفته ی هشتم در هر دو گروه معنی دار بود (۰۵/۰P<) ولی میزان کاهش نمره ی پرسش نامه ها بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: افزودن گاباپنتین به لیتیوم، تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر تاثیر بر کاهش علایم مانیا، افسردگی و اضطراب نسبت به دارونما ایجاد نکرد.

اختلال دوقطبی, گاباپنتین, نوجوان