آریا حجازی - استادیار مرکز تحقیقات پزشکی قانونی، سازمان پزشکی قانونی کشور، تهران، ایران

مقدمه: همسرآزاری عبارت است ازسوءرفتار با زن که به اشکال مختلف بوده و گستره ی وسیعی از صدمات روانی- جسمی تا مرگ را به دنبال دارد. با توجه به اهمیت موضوع و عدم انجام مطالعه در منطقه بر آن شدیم که موارد همسرآزاری ارجاع شده به مراکز پزشکی قانونی شهر مشهد را مورد بررسی قرار دهیم.   روش کار: در یک مطالعه ی مقطعی تحلیلی درطی سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶، ۸۱۶ نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز پزشکی قانونی مشهد با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی (آسان) و روش جمع آوری اطلاعات بر اساس تکمیل پرسش نامه وارد مطالعه گردیدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ی ۱۳ ثبت و جهت بیان نتایج از آمار توصیفی و برای تحلیل یافته ها از آزمون های آماری تی و مجذور خی استفاده گردید.   یافته ها: در کل ۸۱۶ نفر با میانگین سن زنان ۸۳/۴ ±۳۴/۲۷ سال و مردان۲۳/۸ ±۷۷/۳۲ سال و میانگین مدت ازدواج در ۹۸/۳ ±۲۴/۸ سال وارد مطالعه گردیدند. بیشتر زنان آسیب دیده درسنین ۲۰ تا ۳۵ و مردان نیز اکثرا کمتر از ۴۰ سال بودند و اکثرا نیز در سال های اولیه ی ازدواج اقدام به همسرآزاری کرده بودند. تقریبا نیمی ازمردان همسرآزار، اعتیاد به مواد مخدر داشتند و در حدود ۸۰ درصد، موارد سابقه ی خشونت قبلی وجود داشت.   نتیجه گیری: با توجه به این که اعتیاد به مواد مخدر و پایین بودن سطح سواد همسر از عوامل مهم در بروز خشونت علیه زنان بود، لزوم اتخاذ تدابیر لازم در راستای پیشگیری از اعتیاد زوجین از راهکارهای مهم پیشگیری از خشونت علیه زنان خواهد بود.

همسرآزاری, خشونت خانوادگی, پزشکی قانونی, همه­گیرشناسی