مرضیه سروی - کارشناس ارشد مشاوره ی خانواده، دانشگاه فردوسی مشهد
علی غنائی چمن آباد - استادیار دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدسعید عبدخدائی - استادیار دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

این پژوهش جهت بررسی تاثیر تعاملی روان درمانی بدنی و پس خوراند زیستی بر کنش عصب-روان شناختی عزت نفس و هوش هیجانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانایی های ویژه ی یادگیری طراحی شده است. روش کار: این پژوهش کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد در سال ۱۳۸۹ انجام شد. کل آزمودنی ها شامل ۱۷ نفر از مادران کودکان مبتلا به ناتوانیهای یادگیری در مشهد می باشند که به طور تصادفی در دو گروه آزمون (۷ نفر) و شاهد (۱۰ نفر) تقسیم شدند. قبل از شروع مطالعه، تمام آزمودنی ها با پرسش نامه ی عزت نفس کوپراسمیت و هوش هیجانی بار-ان ارزیابی گردیدند. گروه آزمون، تحت یک دوره ی سه ماهه روان درمانی بدنی (دو جلسه ی ۹۰ دقیقه ای در هفته، در مجموع ۲۴ جلسه) و آموزش پس خوراند زیستی (هر دو هفته یک بار، در مجموع ۶ جلسه) قرار گرفتند. پس از اتمام دوره ی آموزش، تمام آزمودنی ها توسط ابزارهای ذکر شده، ارزیابی مجدد شدند. برای بررسی نرمال بودن یافته های دو گروه، از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف استفاده شد و با توجه به نرمال بودن نمرات عزت نفس و هوش هیجانی در دو گروه، برای مقایسه ی میانگین نمرات از آزمون تی مستقل با سطح معنی داری ۰۵/۰>P استفاده شد. یافته ها: نمرات مربوط به عزت نفس (۰۴۲/۰=P) و هوش هیجانی (۰۱۱/۰=P) در گروه آزمون نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش یافته بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از اثربخشی روان درمانی بدنی و پس خوراند زیستی در افزایش عزت نفس و هوش هیجانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانایی های یادگیری است.

بدن, پس خوراند زیستی, روان درمانی, عزت نفس, ناتوانی ای یادگیری, هوش هیجانی