اکرم رضائیان - کارشناس ارشد پرستاری کودکان، عضو هیئت علمی دانشکده ی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

هدف این تحقیق، ارزیابی اثربخشی بازی های رایانه ای بر میزان توجه افراد عقب مانده ی ذهنی بود. روش کار: مطالعه ی حاضر یک کارآزمایی بالینی کنترل شده بود که در سال ۸۴-۱۳۸۳ انجام شد. دو مرکز از مراکز نگهداری افراد عقب مانده ی ذهنی در شهر تهران که حاضر به همکاری بودند، انتخاب شدند. یکی از مراکز به تصادف به عنوان گروه آزمون و مرکز دیگر به عنوان گروه شاهد و در هر مرکز تعداد ۳۰ نفر به تصادف انتخاب شدند. برنامه ی بازی های رایانه ای طی ۱۲ هفته ۳ جلسه ای اجرا گردید. نمره ی توجه افراد با استفاده از ابزار تولوز-پیرون در ۳ مرحله ی قبل، بلافاصله بعد و ۵ هفته بعد از مداخله محاسبه شد. برای مقایسه ی نمرات توجه در مراحل مختلف مداخله از آزمون اندازه گیری تکراری استفاده شد. عملیات آماری با استفاده از SPSS  نسخه ی ۱۹ انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج بلافاصله بعد از مداخله، میانگین نمره ی توجه افراد گروه آزمون ۳۳/۱۹ وگروه شاهد ۰۹/۹ بود و مداخله، تاثیر معنی داری در افزایش نمره ی توجه افراد داشت (۰۰۱/۰P<، ۷/۱۳=F۱.۳, ۷۵.۲). هم چنین در گروه آزمون پس از ۵ هفته از پایان مداخله، نمره ی توجه نسبت به بلافاصله بعد از مداخله کاهش یافت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، بازی های رایانه ای به مدت ۳۵ جلسه می تواند نمره ی توجه افراد عقب مانده ی ذهنی را افزایش دهد، اما این نمره ی توجه ۵ هفته بعد از مداخله رو به کاهش می رود. لذا این مداخله پایا نیست.

بازی, توجه, رایانه, عقب ماندگی ذهنی