نگین هادی - دانشیار گروه پزشکی اجتماعی، مرکز تحقیقات روان پزشکی و مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی شیراز

هدف از این انجام این پژوهش، مقایسه ی کیفیت زندگی بین بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی و افراد سالم جامعه می باشد. روش کار: در اینمطالعه ی مقطعی،۱۰۰ بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی که بنا به تایید روان پزشک در فاز یوتایمیک بیماری به سر می بردند، با استفاده از پرسش نامه ی ۳۶ گویه ای سنجش سلامت عمومی (SF-۳۶) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت مقایسه ی این گروه با افراد سالم جامعه، یک گروه شاهد که از بین همراهان بیماران و کارکنان بیمارستان انتخاب شده بودند نیز با استفاده از همین پرسش نامه مورد بررسی قرارگرفتند. یافته های مطالعه با استفاده از آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه در سال ۸۹-۱۳۸۸ در درمانگاه تخصصی اعصاب و روان بیمارستان آموزشی حافظ شهر شیراز انجام گردید. یافته ها: مقایسه ی کیفیت زندگی در بیماران دوقطبی با افراد گروه شاهد، بیانگر وضعیت بدتر بیماران در مقایسه با گروه شاهد در حیطه های عملکرد جسمی (۰۲۲/۰=P)، درد جسمی (۰۰۰۱/۰>P)، سلامت عمومی (۰۰۰۱/۰>P)، عملکرد اجتماعی (۰۰۰۱/۰>P) و سلامت روانی (۰۰۰۱/۰>P) بود. در گروه بیماران، یافته های حاصل از مطالعه نشان دهنده ی وضعیت مطلوب تر زنان نسبت به مردان در حیطه ی سرزندگی بود (۰۴۶/۰=P). هم چنین از لحاظ مشکلات احساسی نیز در گروه بیماران، افراد متاهل و مجرد نسبت به بیماران مطلقه شرایط بهتری را گزارش کردند (به ترتیب ۰۱۳/۰=P، ۰۱/۰=P). نتیجه گیری: اختلال دوقطبی علاوه بر اثرات شناخته شده ی نامطلوبی که در دوره های افسردگی و مانیا بر کیفیت زندگی فرد دارد، حتی در فاز یوتایمیک بیماری نیز بر جنبه های عمده ای از کیفیت زندگی بیمار تاثیر می گذارد

اختلال دوقطبی, سلامت, کیفیت زندگی