ساناز خمامی - کارشناس ارشد روان شناسی، دانشگاه تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری (rTMS) در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده ی مقاوم به درمان دارویی بود. روش کار: در یک مطالعه شبه آزمایشی از نوع سری های زمانی تک گروهی در تابستان و پاییز ۱۳۸۷، ۱۲ آزمودنی مبتلا به اختلال افسردگی عمده با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به مدت ۳۰ جلسه تحت درمان rTMS با فرکانس۲۰ هرتز، بر روی ناحیه ی پشتی جانبی قشر پیش پیشانی نیمکره ی چپ قرار گرفتند. آزمودنی ها به کمک مقیاس افسردگی بک، پیش از شروع درمان، در پایان جلسه سی ام و ۵/۱ ماه بعد از دوره درمان ارزیابی شدند. داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند. یافته ها: تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری به طور معنی داری سبب کاهش علایم افسردگی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده گردید (۰۰۱/۰P<) و این تغییرات تا ۵/۱ ماه پس از درمان نیز ادامه داشت. نتیجه گیری: تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری در درمان اختلال افسردگی عمده ی مقاوم به درمان دارویی تاثیر داشته و اثرات آن بیش از ۵/۱ ماه پس از درمان هم ماندگار است.

اختلال افسردگی عمده, تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری, مقاوم