احمد احمدی - کارشناس ارشد روان شناسی کودکان استثنایی، دانشگاه تهران

از آن جایی که فعالیت های حرکتی موجب رشد نظام ادراکی می شوند،  نقش مهمی در فراگیری مهارت های تحصیلی و اجتماعی ایفا می کنند. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب از درجاتی از اختلالات یادگیری رنج می برند. پژوهش حاضر جهت بررسی اثربخشی تمرین های ادراکی حرکتی بر بهبود مهارت های حرکتی و ریاضی یک کودک مبتلا به اوتیسم انجام گردید. معرفی مورد: در این پژوهش تک آزمودنی، یک پسر ۸ ساله مبتلا به اوتیسم و فاقد اختلال جسمی در تهران در سال ۱۳۸۸ مورد بررسی قرار گرفت. جهت اندازه گیری مهارت های حرکتی و ریاضی به ترتیب از آزمون های لینکلن اوزرتسکی و ریاضیات ایران کی مت استفاده شد. اطلاعات مربوط به خط پایه در ۶ جلسه جمع آوری شد. سپس ۲۰ جلسه ی مداخله ی حسی حرکتی، در هفت محور اصلی شامل آگاهی بدنی، برنامه ریزی حرکتی، یکپارچگی حرکتی دوجانبه، مهارت های تعادلی، هماهنگی حرکتی ظریف، مهارت های عملکردی بینایی و مهارت های حرکتی گفتاری انجام شد. داده ها به روش درصد نقاط غیر هم پوش تجزیه و تحلیل شدند. اندازه ی اثر تمرین های ادراکی حرکتی بر مهارت حرکتی و ریاضی به ترتیب ۹۵/۰ و ۱/۰ بود. نتیجه گیری: تمرین های ادراکی حرکتی به خوبی مهارت های حرکتی این کودک دچار اوتیسم را بهبود بخشید حال آن که تاثیر آن ها بر مهارت های ریاضی بارز  نبود.

اوتیسم, ریاضی, عملکرد ادراکی حرکتی, مهارت های حرکتی