فیروزه غضنفری - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه لرستان

ساختار بعضی خانواده ها شرایط را برای اعمال خشونت علیه زنان و کودکان فراهم می آورد. این تحقیق سعی دارد از دریچه ی نوع روابط حاکم در خانواده به بررسی مسئله ی خشونت علیه زنان بپردازد. روش کار: این مطالعه ی همبستگی در سال ۱۳۸۶ بر روی ۳۸۳ نفر از زنان جامعه ی شهری استان لرستان که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده بودند، انجام گرفت. پرسش نامه ی خشونت علیه زنان حاج یحیی، پرسش نامه ی محقق ساخته ی انواع روابط خانوادگی و اطلاعات جمعیت شناختی تکمیل گردیدند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته ها:  خشونت روانی و جسمی در بین انواع خشونت تجربه شده در زنان شایع تر بودند. از بین الگوهای خانوادگی، الگوهای همکاری، هم دلی و هماهنگی و از بین متغیرهای پیش بینی کننده ی الگوی روابط خانوادگی "اختیار زن در تصمیم گیری" با تجربه ی خشونت در زنان همبستگی معکوس داشتند (۰۰۱/۰>P). به علاوه، تصور سلطه ی مرد نسبت به زن با الگوی پرخاشگری در خانواده رابطه ی مستقیم داشت (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: هنگامی که روابط اعضای خانواده بر اساس همکاری و تشریک مساعی باشد، میزان تجربه ی خشونت خانگی در زنان کاهش می یابد

خشونت خانگی, روابط خانوادگی, هم دلی, همکاری