محمدرضا کلانی - مربی فوریت های پزشکی، دانشکده پرستاری مشهد

تکنسین های اورژانسطی یک روز کاری با فشارهای جسمیوروانی زیادی مواجه اند که ممکن است در سلامتی و کیفیت کارشان موثر باشد. این تحقیق جهت شناخت شایع ترین عوامل دخیل در تنش های شغلی تکنسین های اورژانسو برنامه ریزی بهتر برای کاهش این تنش ها انجام شد. روش کار: اینمطالعه توصیفیبرای بررسی عواملتنش زایفردی، بین فردی، مدیریتی، عوامل محیط کار و مراقبتازبیمار در۱۷۳نفر از تکنسین های اورژانس مشهد در سال ۱۳۸۸ انجام شد. جهتگردآوریاطلاعاتازپرسش نامه یاستاندارد شده ی عواملتنش زای پرستاران استفادهشد که طی ۲ مطالعه پایلوت جهت تکنسین های اورژانس تغییر داده شده بود.اطلاعاتبا نرم افزار SPSS  و آزمون های مجذور خی، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس تحلیلشدند.  یافته ها: فقدان فرصت مناسب جهت استراحت، کمبود امکانات، عدم ارزیابی دقیق نحوه ی کار، کمبود پرسنل، تماس با آلوده کننده ها و نوع استخدام شایع ترین عوامل استرس زا بودند. عواملمدیریتی و محیط کاربیشترینوعواملبین فردی کمترین شدتتنش زایی راداشتند. ارتباط عواملتنش زا با سن (۰۰۰۱/۰=P)،نوع استخدام (۰۰۰۰/۰=P) و شیفت های متوالی (۰۰۱۳/۰=P)معنی داربود. نتیجه گیری: بر خلاف پژوهش های بیمارستانی، در تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی استرس در اثر عواملمدیریتیو محیط کاربیشتر تشدید می گردد.

اورژانس, تکنسین, تنش, شغل