حسین قمری گیوی - استادیار گروه روان شناسی دانشگاه محقق اردبیلی

این پژوهش جهت مقایسه ی کارکردهای اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی، ناتوانی در یادگیری و کودکان بهنجار انجام شد. روش کار: پژوهش مقایسه ای حاضر بر روی تمامی دانش آموزان سوم ابتدایی تا اول راهنمایی که در سال ۱۳۸۶ در مدارس عادی و مراکز کودکان استثنایی شهر اردبیل تحصیل می کردند اجرا شد. شصت آزمودنی  شامل ۲۰ پسر مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی، ۲۰ کودک مبتلا به ناتوانی در یادگیری و ۲۰ کودک عادی،  به شیوه ی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ی کانرز، آزمون قلب ها و گل ها، آزمون های سیمون ۱ و۲، آزمون جستجوی دیداری و آزمون ارزیابی هوش ریون استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی LSD تحلیل گردیدند. یافته ها: نتایج تفاوت معنی داری در زمینه کارکردهای اجرایی بین سه گروه نشان دادند (۰۰/۰P<). کودکان دارای اختلال  نقص توجه بیش فعالی نسبت به کودکان دچار ناتوانی در یادگیری، نمرات بالاتری را در حافظه ی فعال کسب کردند (۰۵/ ۰P<)، اما از نظر بازداری تفاوت معنی داری نداشتند (۰۵ /۰P>). کودکان مبتلا به ناتوانی در یادگیری نسبت به کودکان بهنجار در هر دو زمینه ی بازداری و حافظه ی فعال نمرات کمتری کسب کردند (۰۱/ ۰P<). نتیجه گیری: کودکانی که از ناتوانی در یادگیری رنج می برند، در مقایسه  با کودکان بهنجار و کودکان دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی، اختلال بیشتری در کارکردهای اجرایی دارند.

اختلال نقص توجه بیش فعالی, کارکردهای اجرایی, کودک, ناتوانی در یادگیری