کامل عزیزپور - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک ساخت و تولید، دانشگاه ت
نصرالله بنی مصطفی عرب - استادیار دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
حمید رحیمی - استادیار پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران

نانوکامپوزیت ها از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. حضور ذرات و الیاف در ساختار نانوکامپوزیت ها معمولاً باعث ایجاد استحکام در مادهی پایه می شود. در واقع هنگامی که ذرات و یا الیاف درون یک ماده ی پایه توزیع شوند، نیروهایاعمال شده به کامپوزیت به طور یکنواختی به ذرات یا الیاف منتقل م یشود. با توزیع مواد پرکننده درون ماده پایه خصوصیاتی نظیر استحکام، سختی و تخلخل تغییر می کند. نانوکامپوزیت های پلیمری عموماً دارای استحکام بالا، وزن کم،پایداری حرارتی بالا، رسانایی الکتریکی بالا و مقاومت شیمیایی بالایی هستند. با افزودن درصد کمی از نانوذرات به یک پلیمرخالص، استحکام کششی، استحکام تسلیم و مدول یانگ افزایش چشمگیری می یابد. یکی از رو شهای اتصال نانوکامپوزیت ها فرآیند جوشکاری می باشد. اما روش جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی روشی است که انجام آن با یکدستگاه فرز معمولی نیز امکا نپذیر م یباشد و مزایای بسیاری مانند حالت جامد بودن فرآیند ، نداشتن تخلخل و اعوجاج در جوش ، نیاز نداشتن به گاز محافظ و فلز پرکننده ، نیاز نداشتن به جوشکار ماهر و .... ، را دارد. در این تحقیق ابتدا صفحات 3%و 6% وزنی ،% نانوکامپوزیت پلیمر- خاک رس با ضخامت 5 میلی متر ساخته شده که این صفحات شامل پلی پروپیلن با 0 نانو خاک رس بودند، سپس تحت شرایط مختلف پارامتر های فرآیند جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی جوشکاری به صورت لب به لب با چهار ابزارِ مختلف جوشکاری شدند. که در نهایت بهترین ابزار از بین چهار ابزار ساخته شده انتخاب گردید. در مرحله بعد با استفاده از تکنیک طراحی آزمایشات و روش پاسخ سطح تأثیر پارامترهای سرعت دورانی، سرعت پیشروی و درصد وزنی نانو خاک رس بر استحکام کششی اتصال جوش داده شده بررسی شد

جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی، نانو کامپوزیت پلی پروپیلن- خاک رس، استحکام کششی ، روش پاسخ سطح