محمدرضا جلالی ندوشن - استاد گروه پاتولوژی و علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد
محمدمهدی گوهری کامل - دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

مقدمه و هدف: کارسینوم پاپیلاری (PTC) شایعترین نوع سرطان تیروئید می باشد. BCL-۲ یک پروتئین مهارکننده آپوپتوز است که بروز آن در کارسینوم پاپیلاری افزایش می یابد و همراه با سایر عوامل انکوژن در پاتوژنز کارسینوم پاپیلاری نقش دارد هدف این مطالعه بررسی رابطه بیان انکوپروتئینBCL-۲  با برخی عوامل موثر در تعیین پیش آگهی بیماران سرطان پاپیلری تیرویید می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش مقطعی بر روی ۸۵  نمونه بیماران مبتلا به سرطان پاپیلاری، که توسط تیروئیدکتومی به دست آمده بودند، انجام گرفت. اطلاعات مربوط به سن، جنس و معاینات بیماران از جمله درگیری گره های لنفاوی و اندازه تومور، از پرونده بیماران گردآوری شد. پس از تهیه لام و رنگآمیزی، تهاجم کپسولی در نمونه ها بررسی وبرای بیان انکوپروتیین BCL-۲ از روش ایمونوهیستوشیمی (IHC) استفاده شد. نتایج:  میانگین سنی بیماران (۷۵ نفر زن و ۱۰ نفر مرد) ۴/۱۶±۸/۴۰ سال بود. میانگین اندازه تومورها ۲/۲±۷/۳ سانتی متر بود. در ۱۱نمونه (٪۹/۱۲) تهاجم کپسولی مثبت و در ۷۴ نمونه (٪۱/۸۷) تهاجم کپسولی منفی بود. در ۱۹نمونه درگیری غدد لنفاوی مثبت و در ۶۶ نمونه منفی بود. ۷۱ نمونه  (٪۵/۸۳) BCL-۲ مثبت و ۱۴ نمونه  (٪۵/۱۶)  BCL-۲ منفی بودند. بیان ژن  BCL-۲ با درگیری گره های لنفی و تهاجم کپسولی رابطه معنی داری نداشت (۰۵/۰

).  میان بیان BCL-۲  و اندازه تومور با  (P<۰.۰۵) و (۰۰۰/۰=P < /span> ) رابطه معنی داری وجود داشت و با مثبت شدن   BCL-۲ ، اندازه تومور افزایش یافت. نتیجه گیری: بیان BCL-۲ در کانسر پاپیلاری میزان بالایی می باشد و با اندازه تومور ارتباط معناداری دارد. درگیری گره های لنفی و تهاجم کپسولی ارتباطی با بیان BCL-۲  ندارند.

کارسینوم پاپیلاری تیروئید, اندازه تومور, تهاجم کپسولی, درگیری غددلنفاوی, بیانBCL-۲