فرشته پورمحسنی کلوری - روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ایران
مریم طهرانی - روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ایران

مقدمه و هدف: پژوهش­ها نشان می­دهند سبک­های خاص فرزندپروری به­عنوان عوامل خطرساز در تحول اشکال ناسازگارانه کمال­گرایی در دانشجویان می­باشند و از سوی دیگر کمال­گرایی تحت تاثیر سیستم انگیزشی زیستی شخصیت قرار دارد. بدین­منظور پژوهش حاضر به بررسی نقش سبک­های فرزندپروری و سیستم­های مغزی-رفتاری در بروز کمال­گرایی در دانشجویان پرداخته است. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر، مطالعه علی-مقایسه­ای است و جامعه پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور بودند که تعداد ۱۸۰ نفر به روش تصادفی خوشه­ای چند­مرحله­ای انتخاب شدند و به پرسشنامه سبک­های فرزندپروری ادراک شده، مقیاس بازداری/روی­آوری و مقیاس کمال­گرایی چندبعدی پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از تحلیل رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافته­ ها: تحلیل داده­ها نشان داد کمال­گرایی خویشتن­مدار در فرزندان والدین مقتدر نسبت به والدین مستبد و کمال­گرایی جامعه­مدار و دگر­مدار در فرزندان والدین مستبد در مقایسه با فرزندان والدین مقتدر بطور معناداری بیشتر است. همچنین سیستم فعال­ساز رفتاری (BAS) توانست کمال­گرایی خویشتن­مدار و سیستم بازداری رفتاری (BIS) در گام نخست و BAS در گام بعدی توانستند کمال­گرایی جامعه­مدار را پیش­بینی نمایند. نتیجه ­گیری: یافته­ها بر اهمیت مطالعه الگوهای نظری گسترده در مطالعه نقش عوامل شخصیتی و خانوادگی در بروز کمال­گرایی تاکید می­نماید. یافته­های مطالعه حاضر می­تواند برای توسعه راهبردهای پیشگیرانه و درمانی برای افرادی که در معرض خطر تحول کمال­گرایی ناسازگارانه قرار دارند، بکار رود.

سیستم بازداری رفتاری, سیستم روی­آوری رفتاری, فرزند پروری ادراک شده و کمال گرایی