سعیده رضائی - دانشگاه شاهد، تهران
محمدرضا واعظ مهدوی - دانشگاه شاهد، تهران
احمد علی نوربالا - دانشگاه شاهد، تهران
مهرداد روغنی - دانشگاه علوم پزشکی تهران
سقراط فقیه زاده - دانشگاه تربیت مدرس

مقدمه و هدف: یافته ها از نقش استرس های اجتماعی در پیری زودرس، بیماری و مرگ ومیر افراد حکایت می کنند. ازآنجاکه بدن با رفتار اضطرابی به استرس های محیطی پاسخ می دهد، در این مطالعه به مقایسه اثر«محدودیت غذایی، «محرومیت غذایی و نابرابری غذایی» بر بروز رفتارهای اضطرابی می پردازیم. مواد و روش ها: ۴۸ سر رت نر به شش گروه «شاهد، محدودیت غذایی (۴۰ درصد کاهش حجم غذا، همراه با احساس نابرابری)، گروه محدودیت غذایی در شرایط ایزوله (۴۰ درصد کاهش حجم غذا، بدون احساس نابرابری) ، محدودیت متناوب غذایی (دریافت غذا تنها یک بار در روز و به مدت ۲ ساعت)، محرومیت غذایی (۷۰ درصد کاهش حجم غذا همراه با احساس نابرابری) و محرومیت غذایی (۷۰ درصد کاهش حجم غذا بدون احساس نابرابری) » تقسیم شدند و شرایط یادشده، طی سه هفته به آنها اعمال شد. در پایان دوره استرس رفتار اضطرابی با آزمونelevated plus maz سنجش شد. نتایج: مدت و دفعات ورود به بازوی باز در گروه محرومیت غذایی نسبت به کنترل، افزایشی معنادار و در گروه محدودیت غذایی با نابرابری نسبت به کنترل، کاهشی معنادار داشته است. نتیجه گیری: ترکیب افزایش فعالیت حرکتی و اضطراب حیوان در گروه محدودیت غذایی توام با نابرابری غذایی، بیانگر شرایط تلاش حیوان برای بهبود شرایط است. محرومیت غذایی به خصوص زمانی که با احساس نابرابری همراه باشد، موجب کاهش تحرک می شود که نشان دهنده نقش نابرابری و تبعیض در ایجاد موقعیت « ناامیدی آموخته شده » است.

محدودیت غذایی, محرومیت غذایی, نابرابری غذایی, اضطراب