بررسی زیست سازگاری نانوالیاف الکتروریسی-شده برپایه کیتوسان در همکشتی با سلول های استرومایی مغز استخوان (BMSCs)
عنوان مقاله: بررسی زیست سازگاری نانوالیاف الکتروریسی-شده برپایه کیتوسان در همکشتی با سلول های استرومایی مغز استخوان (BMSCs)
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-20-5_001
منتشر شده در در سال 1391
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-20-5_001
منتشر شده در در سال 1391
مشخصات نویسندگان مقاله:
عسگر امامقلی - مرکز تحقیقات علوم اعصاب ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)،تهران،ایران
غلامرضا کاکا - مرکز تحقیقات علوم اعصاب ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)،تهران،ایران
مینو صدری - پژوهشکده فناوری های زیستی،دانشگاه صنعتی مالک اشتر،تهران،ایران
سید همایون صدرایی - مرکز تحقیقات علوم اعصاب و گروه آناتومی ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج) ، تهران،ایران
داوود ذوالفقاری - مرکز تحقیقات نانوبیوتکنولوژی ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)،تهران،ایران
زهرا بوربور - مرکز تحقیقات علوم اعصاب ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)، تهران،ایران
خلاصه مقاله:
عسگر امامقلی - مرکز تحقیقات علوم اعصاب ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)،تهران،ایران
غلامرضا کاکا - مرکز تحقیقات علوم اعصاب ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)،تهران،ایران
مینو صدری - پژوهشکده فناوری های زیستی،دانشگاه صنعتی مالک اشتر،تهران،ایران
سید همایون صدرایی - مرکز تحقیقات علوم اعصاب و گروه آناتومی ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج) ، تهران،ایران
داوود ذوالفقاری - مرکز تحقیقات نانوبیوتکنولوژی ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)،تهران،ایران
زهرا بوربور - مرکز تحقیقات علوم اعصاب ، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)، تهران،ایران
مقدمه و هدف: مطالعاتی متعدد درزمینه دستیابی به داربستی منظور رشد سلولهای بنیادی روی آن انجامشدهاست. هدف از این تحقیق، ارائه داربست زیست تخریبپذیر کیتوسان-پلی اتیلن اکسید (PEO) با بررسی توانایی رشد، تکثیر، عدم تمایز و مرگ سلولی سلولهای استرومایی مغز استخوان (BMSCs) روی آن است. مواد و روشها: ابتدا تشکیل نانوالیاف کیتوسان-PEO به نسبت ۹۰ به ۱۰و۸۰ به ۲۰ به روش الکتروریسی، توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرارگرفت؛ این اسکافولد روی ژلاتین ۱ درصد در پلیت ۲۴ خانهای قرارگرفته، استریلشد. سلولهای BMSCs از استخوان ران موشهای صحرایی بالغ استخراج و پس از سه مرحله پاساژ در خانههای خالی پلیت بهعنوان گروه شاهد و هم روی داربست کشتدادهشد. میزان تکثیر، عدم تمایز و سلولهای در حال مرگ، طی روزهای دوم، چهارم و ششم مورد بررسی قرارگرفت. نتایج: نتایج نشاندادند که مورفولوژی سلولها روی داربست حفظشده، با گروه شاهد، مشابه بود. میزان تکثیر سلولها روی داربست در روزهای متوالی افزایشیافته، اختلافی معنیدار با میزان تکثیر سلولها در کشت سلولها در گروه شاهد نداشت؛ یافتهها همچنین نشاندادند که درصد تمایز سلولهای BMSCs و درصد میزان مرگ سلولی نیز در سلولهای کشتدادهشده روی داربست در مواجه با داربست در پایان روز ششم با گروه شاهد مشابه بود. نتیجه گیری: تکثیر، عدم تمایز و عدم مرگ سلولی BMSCs روی نانوالیاف کیتوسان-PEO زیست تخریبپذیر به ارائه مدلی از داربست منجرشد که میتواند در مهندسی بافت و سلول درمانی مورد استفاده قرارگیرد.
کلمات کلیدی: نانوالیاف, کیتوسان, داربست, BMSCs
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1800228/