ایوب پورقیومی

واژه هژمونی بیشتر با نام آنتونیو گرامشی مانوس است. فرض مقدماتی مفهوم هژمونی، رضایت اکثریت است که جهت گیری آن را قدرت تعیین میکند. البته این رضایت یا توافق همواره صلحآمیز نیست و شاید زور و اجبار فیزیکی را با انگیزههای فکری، اخلاقی و فرهنگی در هم آمیزد. در وضعیت هژمونی قدرت حاکم نه تنها میبایست دارای قدرت اقتصادی و سیاسی باشد، بلکه از نظر فرهنگی و اخلاقی نیز باید دارای سلطه و سیطره باشد. هژمونی راه میانه دو وضعیت امپراطوری جهانی و آنارشی نسبی است، که در آن فقط یک قدرت وجود دارد و آن­قدر قوی است که میتواند قواعد بازی را وضع کند و مراقب اجرای آنها در اکثر موارد باشد. در طول تاریخ نظام جهانی، سه دولت هلند، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا به وضعیت هژمونی دست یافته­اند. با فروپاشی شوروی و به دنبال پایان تعارض­های ایدئولوژیک در صحنه جهانی، طراحان سیاست خارجی آمریکا با این ایده که این کشور در وضعیت هژمونی قرار گرفته است، ضرورت تعریف دوباره نقش این کشور در قلمرو بینالمللی را مطرح کردند.

هژمونگرایی, امپریالیسم, نظریه ثبات هژمونیک, رئالیسم تهاجمی