علیرضا جباری - استادیار، مرکز تحقیقات مدیریت بهداشت و درمان و مدیریت بهداشت، دانشکده بهداشت مدیریت و انفورماتیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
غلامرضا شریفی راد - استاد، آموزش بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
آزاد شکری - دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، مدیریت مراقبت های بهداشتی، دانشکده مدیریت بهداشت و پزشکی انفورماتیک، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
نجمه بهمن زیاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، مدیریت مراقبت های بهداشتی، دانشکده مدیریت بهداشت و پزشکی انفورماتیک، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
آیان کردی - دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته ی تحقیقات دانشجویی، مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده ی مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

هدف نهایی نظام ارایه ی خدمات بهداشتی و درمانی هر کشوری، ارتقای سطح سلامت آحاد مردم می باشد. عدم پاسخگویی به نیازها و انتظارات سلامتی در چند دهه ی اخیر، اجرای برنامه های اصلاحی را ایجاب می کند. پزشک خانواده ی روستایی از جمله این اصلاحات در نظام سلامت ایران است که از سال ۱۳۸۴ به اجرا درآمد. هدف از این مطالعه، بررسی عملکرد برنامه ی پزشک خانواده ی روستایی از زمان آغاز این برنامه بود. مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی مروری نقلی بود که با جستجو در سایت های Google، Google scholar، SID، Magiran و Irandoc با کلید واژه های «پزشک خانواده، پزشک خانواده ی روستایی، Family physician،Family medicine،Rural family medicine ، Rural family physician» انجام گرفت که در نهایت ۳۹ مقاله ی مرتبط با هدف مطالعه، استخراج و بررسی شد. در این مطالعه اهداف برنامه ی پزشک خانواده در چندین زیر مجموعه شامل نظام ارجاع، پاسخگویی، دسترسی، هزینه، پوشش خدمات، اولویت به خدمات سلامت نگر، تشکیل پرونده ی سلامت، کنترل کیفیت خدمات، رضایتمندی و نگرش کارکنان تیم سلامت و گیرندگان خدمت دسته بندی شد و عملکرد برنامه ی پزشک خانواده در دستیابی به این اهداف بررسی گردید. مطابق بررسی های انجام شده، برنامه عملکرد به نسبت خوبی پس از گذشت چند سال از اجرا داشت، ولی هنوز نظام ارجاع و ارایه ی پسخوراند از پزشکان متخصص به سطح یک، پیگیری عاقبت بیماران و تکمیل پرونده ی سلامت به درستی اجرا نمی شود. دسترسی تا حدودی بهبود یافت و هزینه های غیر ضروری کاهش پیدا کرد، با این حال هنوز بینش سلامت نگر مطلوب در اذهان نهادینه نشده است.

پزشک خانواده, اصلاحات نظام سلامت, ایران