سیدکمال الدین محمد رفیعی

زندگی اجتماعی انسان بدون پایه گذاری هیئت حاکمه ای که امروزه «دولت» نام گرفته، امکان پذیر نبوده است. در عین حال، شواهد تاریخی بویژه واقعیات دنیای معاصر نشان می دهد که «بحران و سیاست» همواره پنجه در پنجه یکدیگر داشته اند به گونه ای که به جرات می توان گفت رویارویی دولت با بحران، در دنیای کنونی به امری بدیهی بدل گشته است. اما دولت ها رویایی بحران های فراروی جامعه، به ایفای نقش های مهمی می پردازند که از سوی هیچ سازمان دیگری قابل انجام نیست. در عین حال، تجربه جوامع مختلف نشان می دهد که مقابله با بحران اولا در سازوکارها و فرآیندهای اندیشیده و منسجمی صورت می پذیرد که در چارچوب «مدیریت بحران» قابل نام گذاری است؛ و دوم اینکه مجموعه این سازوکارها به منظور تسهیل و تضمین تحقق اهداف می بایست از رهگذر قالب های حقوقی در کلیت سازمان اجتماعی (دولت مردم) تثبیت و تحکیم گردد. مقاله ی پیش رو، تلاشی است در جهت شناخت وظایف عمومی دولت، و نقش های خاص ارکان آن در زمینه رویارویی با انواع بحران ها.

بحران, مدیریت بحران, قوای عمومی, دولت, قوه مقننه, قوه مجریه, محاکم, امنیت