مسعود منزوی

آن چه می خوانید خلاصه ای است از سند دکترین نیروهای مسلح آمریکا[۱] که در قالب سند شماره ی یک از سوی ستاد مشترک ارتش آمریکا در چهاردهم می ۲۰۰۷ چاپ و منتشر شده است. در مقدمه این سند، ژنرال تفنگدار پیتر پیس[۲] ضمن تاکید بر جامعیت این سند به عنوان راهنمای کلی دیگر دکترین های نیروهای مسلح آمریکا، از بازنگری در محتوای این سند نسبت به نسخه ی قبلی آن در چهاردهم نوامبر ۲۰۰۰ سخن می گوید. بی تردید این بازنگری محصول تجربیات جدید این کشور در عراق پس از صدام است که به واقع نقطه عطف مهمی در شیوه ی جنگ آمریکایی محسوب می شود، یعنی گذار از مانیفست جنگ کوتاه، سریع و سرنوشت ساز به جنگی طولانی که ابعاد اجتماعی بیش از عوامل فناورانه در آن ایفای نقش می کنند. مطرح شدن جنگ نامنظم در مقابل جنگ سنتی و ارائه ی تعریف و راهنمای اجرای آن، توجه خاص به عملیات ثبات، تاکید بر تعامل میان نهادهای دفاعی، ملی، فراملی و غیردولتی به عنوان عناصر مهم فضای رزم، و استفاده مکرر از اصطلاح «اقدامات یکپارچه» به عنوان رمز تحقق اهداف نظامی و سیاسی جنگ از جمله محورهایی است که طی بازنگری نسخه ی ۲۰۰۰، به نسخه ی جدید ۲۰۰۷ افزوده شده است. به دلیل حجم قابل توجه محتوای سند دکترین ۲۰۰۷ آمریکا درج کامل این سند در فضای محدود نشریه ی سیاست دفاعی ممکن نیست، اما در عین حال به سبب ضرورت آشنایی با آخرین تغییرات ایجاد شده در اندیشه ی نظامی دشمن مقرر شد خلاصه ای از محورهای اصلی این سند را ارائه دهیم. این محورها به ترتیب زیر و به اختصار مورد بررسی قرار می گیرند: بحث و بررسی نکات بنیادین دکترین مشترک بیان ویژگی های دکترین برای جهت بخشی کلی به نیروهای مسلح بیان ماموریت های وزارت دفاع و نهادهای مهم آن توصیف اصول بنیادین فرماندهی و کنترل مشترک بیان جزئیات دکترین برای فرماندهی های مشترک ارائه ی راهنما برای عملیات چندملیتی تاکید بر هماهنگی نهادهای رسمی و غیررسمی

عملیات مشترک, دکترین جامع مشترک, محیط امنیت راهبردی, جنگ نامنظم, راهبرد امنیت ملی, وحدت فرماندهی, فرماندهی