بنیامین محسنی ساروی - کارشناس ارشد،مدارک پزشکی، معاونت درمان، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
آذر کبیرزاده - عضو هیئت علمی، مدرس مدارک پزشکی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران علوم، ساری، ایران (نویسنده مسئول) ایمیل: azakab@gmail.com
اسماعیل رضازاده - کارشناس ارشد؛،مدارک پزشکی، معاونت درمان، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
ابراهیم باقریان فرح آبادی - عضو هیئت علمی، مدرس، ریاضی و آمار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
زلیخا اصغری - کارشناس ارشد،مدارک پزشکی، سازمان مدارک پزشکی، معاونت درمان، دانشگاه علوم پزشکی مازندران علوم، ساری، ایران

مقدمه: مطالعات متعددی نشان داده اند که برخی رضایت نامه ها از نظر اسنادی اعتبار ندارند. یعنی از افراد غیر مجاز رضایت کسب شده و مشخصات فرد رضایت دهنده به استناد مدارک معتبر احراز نشده بود. این مطالعه به منظور تعیین تاثیر فرم راهنمای پذیرش بر اعتبار رضایت نامه ها انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه ی تجربی بود که در سال ۱۳۸۹ و در چهار بیمارستان آموزشی شهر ساری انجام شد. گروه مورد با استفاده از فرم راهنمای پذیرش برای حضور فرد مجاز به دادن رضایت و همراه داشتن مدارک لازم راهنمایی شدند. گروه شاهد بیمارانی بودند که قبل از مداخله و اجرای طرح، پذیرش شده بودند. فرم راهنمای پذیرش در دو نسخه تهیه گردید. نسخه ی اول توسط منشی درمانگاه در اختیار بیمار قرار داده می شد تا زمان پذیرش در بیمارستان به همراه داشته باشد و نسخه ی دوم توسط کاربر پذیرش بیمارستان مورد استفاده قرار می گرفت. برای پیگیری بیمارانی که فرم را دریافت کرده اند یک لیست تهیه شد. بیمارانی که فرم را از منشی دریافت کرده بودند و در زمان پذیرش نیز به همراه داشتند، در مطالعه وارد شدند. متغیر های مورد بررسی شامل اعتبار رضایت «معالجه و عمل جراحی» و «استفاده از اطلاعات پزشکی»، سن بیمار، نسبت رضایت دهنده با بیمار، تحصیلات کاربر، محل سکونت بیمار، جنس، میزان تحصیلات بیمار و همراه بود. تعداد نمونه برای گروه های مورد وشاهد بر اساس مطالعات قبلی و مطالعه ی مقدماتی و با استفاده از فرمول حجم نمونه، تعداد ۶۶ نفر برای هر بیمارستان تعیین شد. مضامین اعتبار بر اساس نسبت فرد رضایت دهنده در فرم پذیرش با بیمار مشخص شد. داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از شاخص های آماری توصیفی و برای بررسی ارتباط متغیر ها از آزمون Chi-square و دو جمله ای در سطح معنی داری ۰۵/۰ > P استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که با استفاده از فرم راهنمای پذیرش، اعتبار رضایت نامه ی معالجه و عمل جراحی ۶/۱۸ درصد و استفاده از اطلاعات پزشکی ۶/۱۵ درصد افزایش یافته است. اعتبار رضایت نامه ی بیماران در سنین زیر ۱۸ سال و ۶۰-۵۵ سال بالاتر از سایر گروه ها بود. نتایج نشان داد اعتبار رضایت در گروه مورد بالاتر از شاهد بود، اما آزمون Chi-square عدم ارتباط معنی دار بر اساس تحصیلات کاربر کاردان (۱۴/۰ = P) و کارشناس (۱۶/۰ = P) مدارک پزشکی را نشان داد. نتیجه گیری: استفاده ار فرم راهنمای پذیرش برای بهبود اعتبار رضایت نامه ها مفید واقع شد. به نظر می رسد تا زمانی که بیماران برای به همراه داشتن مدارک آگاهی لازم را کسب کنند، بتوان با استفاده از فرم پیش گفت به بهبود وضعیت کمک نمود. البته علاوه بر آن، آموزش کارکنان و یا تاثیر دادن اعتبار رضایت نامه ها به عنوان یک شاخص ارزیابی در الگو های اعتبار بخشی پیشنهاد می گردد.

اعتبار, فرم های رضایت نامه, اسناد, بیمارستان ها