مریم عباچی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی

افزایش نرخ بزهکاری و بزهدیدگی کودکان با توجه به تنوع در شکل آن از یک سو و تهدید جامعه از طریق ایجاد احساس ناامنی از سوی دیگر،ارائه سازوکارهایی برای مهار و پیشگیری از این پدیده ها را ضروری می سازد. اتخاذ راهبردهای پیشگیرانه در مراحل قبل و بعد از تکوین بزهکاری و بزهدیدگی کودکان در چهارچوب پیشگیری کنشی و واکنشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.پیشگیری کنشی درصدد آن است که با شناسایی و سپس حذف و خنثی سازی عوامل و موقعیت های بزه زا و بزهدیده زا از ورود کودکان به وادی بزهکاری و بزهدیدگی جلوگیری کند،در حالی که پیشگیری واکنشی بر ایجاد بینش حمایتی در بخش های مختلف نظام عدالت کیفری جهت پیشگیری از تکرار این پدیده ها تاکید دارد.بنابراین شناخت گونه های پیشگیری ویژه کودکان که موضوع مقاله حاضر است اولین گام جهت اتخاذ سیاست های پیشگیرانه با رویکرد افتراقی و سپس تدوین برنامه ملی پیشگیری مبتنی بر آن است.

بزهکاری, پیشگیری, کودک, پیشگیری واکنشی, پیشگیری کنشی, بزهدیدگی کلید واژه های ماشینی: