علیرضا جمشیدی

اقتضائات دوره کودکی ایجاب می کند که سیاست جنایی مقابله با بزهکاری طفل متمایز از بزگسالان باشد و به تناسب شرایط و روحیات او سازماندهی شود. هرچند این نکته در قانوم مجازات عمومی(۱۳۰۴)و قانون تشکیل دادگاه اطفال بزهکار(۱۳۳۸)مورد توجه قرار گرفته بود اما رفته رفته به فراموشی سپرده شد.رفع این نقیصه مستلزم قانونی بود که متن پیشنهادی آن با نام لایحه قضایی قانون تشکیل دادگاه اطفال و نوجوانان تدوین و در سیر تصویب قرار گرفته است. این مقاله با بررسی روشهای به کار رفته در خصوص دادرسی اطفال در این لایحه نوآوری ها و نقاط ضعف و قوت لایحه را نیز برمی شمرد.

میانجیگری, دادرسی افتراقی, دادگاه اطفال, بزهکاری اطفال, پاسخ های اجتماعی, تعلیق تعقیب, تعویق صدور حکم