مهدیه مومن - دانشگاه فردوسی مشهد
علی رضا کریمی - فردوسی مشهد
اکرم حلاج نیا - دانشگاه فردوسی مشهد
پریسا میرحسینی موسوی - دانشگاه فردوسی مشهد

سپیولیت یک کانی رسی فیبری است که معمولا در رسوبات دوران سوم یافت می شود. این کانی در صنایع مورد استفاده قرار می گیرد، اما وجود برخی ناخالصی های رسی و غیررسی که عمده آن پالیگورسکیت، کوارتز و دولومیت است، باعث کاهش کیفیت سپیولیت می شود. هدف از این پژوهش بررسی قابلیت کارایی خالص سازی فیزیکی مبتنی بر تفکیک اندازه ذرات بر اساس ته نشینی در سوسپانسیون، بدون استفاده از روش های شیمیایی بر میزان خالص سازی سپیولیت استخراجی از معدن الیاتو فریمان بود. سه گروه ذرات ۲۰ تا ۵۰، صفر تا ۲۰ و کمتر از ۲ میکرون جدا شدند. کارایی خالص-سازی با این روش با استفاده از آنالیز پراش پرتو ایکس مشخص شد. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از روش جداسازی اندازه ذرات، می تواند تاثیر زیادی در کاهش مقدار کوارتز در ذرات جدا شده و نیز حذف کامل دولومیت در ذرات کمتر از ۲ میکرون و حذف پالیگورسکیت به طور کامل در ذرات ۵۰-۲۰ میکرون داشته باشد. نتیجه این پژوهش نشان داد که بدون استفاده از روش های شیمیایی و با استفاده از روش فیزیکی ساده و کم هزینه، می-توان فرآیند خالص سازی سپیولیت را تا حد مناسبی انجام داد.

جداسازی اندازه ذرات, دولومیت, کانی های فیبری