با نفوذ زبان و ادبیات فارسی در شبه قاره ی هند و حمایت بی دریغ پادشاهان هند از نویسندگان و شاعران فارسی زبان، آثار فراوانی به این زبان در آن سرزمین تحریر شد که از جمله کتاب چهار چمن اثر چندر بهان برهمن است که به او لقب "هندوی پارسی دان" داده اند. دیوان وی شامل غزلیات و رباعیات است. کتاب چهار چمن یکی از آثار مهم وی بشمار می رود، اثری ادبی و تاریخی در چهار بخش که هر بخش "چمن" نام دارد. زبانش در شعر ساده و اشعارش دارای مضامین عشق، محبت، تصوف و مسایل وحدت الوجود است که با لحنی عارفانه بیان شده است. در این مقاله سعی گردید علاوه بر ذکر مختصری از زندگی چندر بهان برهمن، به بررسی و تحلیل برجسته ترین نکات کتاب چهار چمن پرداخته شود تا اهمیت و ارزش آن برای مخاطب مشخص گردد. در"چمن"اول وی درباره ی مجالس وجشن ها و وزرا وامرای فرمانروا و درابتدای این"چمن"به مریضی صاحب بیگم و شفا گرفتن او به دست یکی ازعرفا می پردازد،  در "چمن" دوم بیشتر توجه وی به مشاغل شبانه روزی فرمانروا  از جمله عبادات و نیایش الهی وی بوده است."چمن"سوم حاوی زندگینامه ی نویسنده و نامه های او به شاه جهان و وزراست، و در "چمن"چهارم نیز به مباحث عرفانی وعشق الهی پرداخته است.

شاهجهان, شبه قاره, چندر بهان برهمن, چهار چمن(چارچمن), زبان فارسی, نثر فارسی