رضا حسین پور پویان - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس
پیروز مجتهد زاده - دانشیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس
زهرا احمدی پور - دانشیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس

بقای ملی هدف ثابت و غیرقابل تغییر هر حکومت مبتنی بر ملت است؛ این مقوله به نوبه ی خود متاثر از امنیت ملی و امنیت ملی نیز به میزان قابل توجهی تحت تاثیر کیفیت روابط ومناسبات بین کشورها در چهارچوب­های منطقه­ای و بین­المللی است. در سال های اخیر، هر چند که به اعتقاد برخی از کارشناسان مسائل سیاسی از میزان نقش­آفرینی بنیان­های جغرافیایی و ژئوپولیتیکی در ماهیت مناسبات و روابط بین کشورها کاسته شده است؛ اما بنا به استدلال­های این پژوهش، هنوز بستر و زمینه­های اصلی مناسبات بین کشورها در سال­های نخست قرن بیست ­و یکم متاثر از عوامل جغرافیایی و ژئوپولیتیکی یا به عبارت دیگر جغرافیای محلی و بین­المللی آن­هاست. از این رو، مقاله حاضر در صدد برآمده است تا کارکرد و نقش بسترهای جغرافیایی و ژئوپولیتیکی مناسبات بین واحدهای سیاسی شبه قار ی هند را در سطح محلی (درون­منطقه­ای) مورد بررسی قرار دهد. براساس نتایج این بررسی، روابط ژئوپولیتیکی بین کشورهای شبه ­قاره(در سطح درون­منطقه­ای) تحت تاثیر بنیان­های جغرافیایی و ژئوپولیتیکی مناقشات موجود در منطقه بویژه روابط خصمانه حاکم بر مناسبات بین هند و پاکستان، مبتنی بر الگوی تقابل شکل گرفته است.

عواملججغرافیایی و ژئوپولیتیکی, منطقه ژئوپولیتیکی, روابط ژئوپولیتیکی, شبه قاره