آذر هاشمی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
حسین شعبانعلی فمی - دانشیاردانشگاه تهران

رشدفزاینده جمعیت درسالهای اتی خطر بالقوه ای است که امنیت غذایی بشر را به شدت تهدید می کند حتی اگر ازجنبه های زیستی محیطی و نیز محدودیت های ناشی از آلودگی محیط زیست که تمام ابعاد فعالیت بشری و بالطبع کشاورزی دنیا را تحت تاثیر خود قرار داده است صرفنظر شود بازهم محدودیت منابع آب و خاک ایجاب می کند که به فکر آینده ای باشیم که با توجه به رشد فزاینده جمعیت دراکثر کشورها ازدورنمای چندا ن روشنی برخوردار نیست پیش بینی میشود که تاسال 2030 جمعیت انسانی درسراسر جهان بیش از50درصد رشد کند بی شک یکی ازمهمترین بخش فناوری هرکشور که با امنیت غذایی آن کشور درارتباط است فناوری کشاورزی است با افزایش جمعیت و کمبود منابع غذایی توسعه هرچه بیشتر فناوری کشاورزی ضروری می گردد استفاده ازفناوری زیستی یکی ازرویکردهای جدیدی است که با استفاده از آن می توان درکمترین سطح امکانات بیشترین تولید ممکن را داشت از انجایی که کاربرد فناوری زیستی درقرن بیست و یکم بسیاروسیع و فراگیر شده است دانشمندان و اندیشمندان جهان قرن بیست و یکم را قرن بیوتکنولوژی نامگذاری کرده اند

فناوری زیستی، امنیت غذایی، توسعه پایدارکشاورزی