سعیده مددی بناب - دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
سعید زهتاب سلماسی - دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز
کاظم قاسمی گلعذانی - دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز

به منظور بررسی اثر تیمارهای آبیاری و کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه شوید (Anethum graveolens L.)، پژوهشی در سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آبیاری (آبیاری پس از ۷۰، ۱۰۰ و ۱۳۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و سطوح کود نیتروژن (۰، ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ کیلوگرم در هکتار) به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کود نیتروژنی اثر معنی داری بر قطر چتر فرعی، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت داشت (۰۵/۰(p≤، ولی اثر تیمارهای آبیاری و اثر متقابل تیمارهای آبیاری و کود نیتروژن روی هیچ یک از صفات مورد بررسی معنی دار نبود. بیشترین قطر چتر فرعی در تیمار نیتروژن شاهد تولید شد، در حالی که بیشترین وزن هزار دانه، شاخص برداشت و عملکرد بذر متعلق به تیمار ۴۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن به ترتیب با ۴/۱ گرم، ۳/۴۹ درصد و ۹/۲۷ گرم در متر مربع بود. بین سطوح ۴۰ و ۸۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن اختلاف معنی داری وجود نداشت. بنابراین، به نظر می رسد که استفاده از ۴۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار برای تولید عملکرد شوید مناسب تر می باشد. . با توجه به اینکه اثر کم آبی بر هیچ یک از صفات مورد بررسی معنی دارنیست، می توان نتیجه گرفت که شوید گیاهی متحمل به خشکی می باشد.

سطوح نیتروژن, شوید, شاخص برداشت, کم آبی, وزن هزار دانه