محمود خرمی وفا
نسرین افتخاری نسب
کیومرث صیادیان
عبدالله نجفی

با وجود آنکه ممکن است اختلافات فیزیولوژیک و مرفولوژیک بین اجزای مخلوط به افزایش کارایی مصرف آب منجر شود، بیشتر پژوهش های چند کشتی بر روی عملکرد متمرکز شده است. بطوریکه کارایی استفاده از منابع تولید (آب، نور و مواد غذایی) کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. ضمن اینکه تعیین محدوده مصرف بهینه نیتروژن به عنوان یکی از عوامل بهبود دهنده کارایی مصرف آب اهمیت ویژه ای در پایداری کشاورزی دارد. آزمایش در سال زراعی ۸۷-۱۳۸۶ به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در تکرار اجرا شد. تیمارها عبارت از چهار سطح مختلف نیتروژن (صفر، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ کیلوگرم در هکتار) از منبع کود اوره به عنوان فاکتور اصلی و سه سیستم مختلف کاشت شامل کشت خالص کدوی تخمه کاغذی (Cucurbita pepo L. var. styriac)، کشت مخلوط کدوی تخمه کاغذی همراه با چهار ردیف نخود (Cicer arietinum L.) و کشت مخلوط کدوی تخمه کاغذی همراه با چهار ردیف عدس (Lens esculenta Moench.) به عنوان فاکتور فرعی بودند. نتایج نشان داد که مصرف نیتروژن تاثیر معنی داری بر کارایی مصرف آب و کارایی تبخیر و تعرق کدوی تخمه کاغذی داشت، ولی اختلاف معنی داری در مقدار کل آب مصرفی، کارایی مصرف آب و کارایی تبخیر و تعرق در بین کشت خالص و مخلوط مشاهده نشد. با توجه به عدم تاثیر معنی دار کشت مخلوط بر کل آب مصرفی، کشت مخلوط کدوی تخمه کاغذی با دو گیاه نخود و عدس بدون نگرانی از افزایش میزان مصرف آب قابل پیشنهاد است.

چندکشتی, کشاورزی پایدار, منابع تولید