مهدی محمدزاده راوندی

برنامه محوری پژوهش ، مطالعه بر روی نهادهایی است که تعاملات آنها با یکدیگر، نوآوری کارآمد را در سطح بخشی ، منطقه ای یا ملی معین می کند. مفهوم نوآوری از درون مطالعات و سیاست گذاریهای علم و فناوری سر بر آورده و با سرعتی حیرتانگیز در یک مقیاس جهانی در محافل سیاست گذاری و حلقه های دانشگاهی جای خود را گشوده و موقعیت خود را تثبیت نموده است . در این فرایند کمتر به علوم و فناوریهای نرم پرداخته شده است و به بیان دیگر، مفهوم نوآوری در این رویکرد به طور تلویحی به ابداعات تجاری شده در قلمرو علوم طبیعی و مهندسی اشاره داشته و علوم انسانی و نوآوری در این علوم را مطمح نظر قرار نداده است . در مقاله حاضر تلاش می شود تا ظرفیت ها و قابلیت های علوم انسانی را برای تحلیل موضوع نوآوری و کارآمدی آن جستجو کنیم و ببینیم که این رویکرد چه کمکی در دستیابی به درکی بهتر از چالش های نوآوری در قلمرو علوم انسانی می تواند ارائه دهد و مسیر کارآمدی و تجاری سازی آن چگونه است ؟

نوآوری، علوم انسانی ، کارآمدی، فناوریهای نرم، زیست بوم