سعید صالح پور - دانشجوی دکترا، گروه فیزیک، دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، مازنداران، ایران
علی بهاری - استاد، گروه فیزیک، دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، مازنداران، ایران
حسین میلانی مقدم - استاد، گروه فیزیک، دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، مازنداران، ایران
سید نورالدین میرنیا - استادیار، گروه فیزیک، دانشکده ی علوم پایه، دانشگاه مازندران، مازنداران، ایران

در سال های اخیر مطالعات بسیاری در بکارگیری مواد پروسکایتی در سلول های خورشیدی انجام شده است. فرآیند ریختن کلروبنزن بر بلورینگی پروسکایت و در نتیجه بازدهی سلول خورشیدی بدست آمده تاثیرگذار است. هدف ما در این مطالعه، یافت بهترین فاصله ی زمانی برای ریختن کلروبنزن پس از شروع پوشش دهی چرخشی برای بدست آوردن پروسکایت با بیشترین بلورینگی بود. پس از ریختن پیش ماده ی پروسکایت بر روی زیرلایه و شروع چرخش، فواصل زمانی ۴، ۶، ۸، ۹ و ۱۲ ثانیه برای ریختن کلروبنزن مورد آزمایش قرار گرفت. سپس نمونه حرارت داده شد تا لایه ی پروسکایت تشکیل شود، در برخی موارد لایه کدر بود که نشان دهنده ی پروسکایت معیوب با بلورینگی ناقص است. سپس لایه های دیگر، از جمله اسپایروامتاد و اتصالات فلزی لایه نشانی شد. بررسی نمودارها و مطالعات نشان می­دهد که در فاصله زمانی ۸ ثانیه برای ریختن کلروبنزن، بیشترین بازده (۷۱/۱۶ درصد) برای سلول خورشیدی بدست می آید.

پروسکایت, سلول خورشیدی, بهره وری, کلروبنزن, بلورینگی